Hij kreeg tijdens de periode 1914-18 opleiding bij Karel Theunissen, die in de oorlogsjaren in de buurt van Maaseik verbleef, en verder ook aan de academie van Roermond. Vanaf 1917 volgde hij aan het Hoger Instituut Sint-Lucas te Luik de specialisatie dekoratief schilderen en behaalde er in 1922 de gouden medaille.

Hij was leraar tekenen in de RMS, de Sint-Jozef school van de Fraters en de tekenschool van Maaseik. In deze laatste werd hij ook directeur. Eén van zijn leerlingen was zijn neef Louis Broens.

Schilderde vooral bloemen, composities, portretten en landschappen. Maakte ook soms wel eens aquarellen. Was ook ontwerper van o.a. affiches en embleem van de karnavalsvereniging "het Heilig Wammes" (Maaseik) waar hij medestichter van was. Verder ontwierp hij toneeldecors en kostums en restaureerde ook schilderijen. Maakte verder ook muurschilderingen, o.a. de 2 werken in het koor van de St.-Catharina kerk te Maaseik, voorstellende de geboorte en dood van Christus (zie foto's 1 en 2). Hij was ook ontwerper van stoeten o.a. de 25-jaarlijkse HH Harlindus- en Relindisstoet te Maaseik in 1947. Verder was hij voorzitter van de toneelvereniging "Vast als eyck bij der Mase".

In het oud-leerlingen tijdschrift 3-92 van de Vakschool St-Jansberg, lezen we in een artikel geschreven door Louis Broens, dat de schilden op de deur van het toenmalig Stadhuis, nu V.V.V. op de Markt van Maaseik, door zijn neef Pieter Brouns gedecoreerd werden. Het zijn de voorstellingen van het wapen van de Stad Maaseik en van het Graafschap Loon. (zie foto’s 3 en 4)

Het werkje “De onverwachte vedelaar (foto 6) is na de dood van de kunstenaar op de voorzijde van zijn doodsprentje gebruikt. Op de achterzijde van dit prentje staat de tekst die ook terug te vinden is op zijn werk “ Het Dodenmasker” (foto 32)

De 2 werken “ De winter van ons leven” , een portret van zijn vrouw (foto 10) en een zelfportret (foto 11) schilderde hij in 1946. Toen was hij de 50 voorbij en zei hij tegen zijn vrouw: “en nu begint de winter van ons leven”. Hij heeft er dan maar onmiddellijk schilderijen bij gemaakt en dat verklaart dan ook de winterkledij. Het portret van zijn vrouw mag ook gezien worden als een dank van de schilder aan zijn vrouw: ze waren namelijk 25 jaar gehuwd.

Het schilderij de Nootstal ( foto 13) , stelt het smalste huisje van Maaseik voor , gelegen op de markt . Hij had de opdracht gekregen een reeds schilderijen te maken over de stad Maaseik. Brouns wilde er zijn eigen versie van maken en heeft de gebouwen geschilderd alsof hij ze vanuit zijn kamer zag. Deze reeks noemde hij “Maaseik, gezien vanuit mijn kamer”. Dit werk is er één uit de reeks.

Pierre ontwierp ook verschillende affiches voor het carnavalgebeuren in Maaseik. Foto 24 toont één van de originele ontwerpen. Deze is voor de carnavalstoet, maar het ontwerp werd nooit gebruikt.

Het origineel ontwerp voor de muurschildering “de dood van Christus” (foto 25) , is niet helemaal hetzelfde als de uiteindelijke  schildering  die in de St-Catharinakerk van Maaseik te bewonderen is  (foto 2). Op het ontwerp schilderde Brouns zoals dat in die tijd meer gebeurde, de opdrachtgever, mr Heiligers van de toenmalige kerkfabriek. Hij staat rechts op de achtergrond tussen 2 rouwende dames. Tevens schilderde hij het landgoed van mr Heiligers op de achtergrond. De opdrachtgever vroeg hem echter dit niet te doen, vandaar het verschil. De 2 schilderijen in de kerk maken deel uit van een serie van 5 werken met als titels:  “Adam en Eva voor de zondeval”,” Adam en Eva na de zondeval”, “geboorte van Christus”, “Kruisiging” en “Graflegging” (of de dood van Christus). Enkel de geboorte en de dood van Christus zijn in de kerk te zien. Pierre Brouns had oorspronkelijk een andere titel aan de werken gegeven: “Voor de zonde”, “Na de zonde”, “Voor u en uwe nakomelingen ben ik geboren”, “ Heb ik geleden” en “En ben ik gestorven”. Met u en uwe nakomelingen bedoelde hij uiteraard Adam en Eva.

Op foto 28 ziet men een spoetnik die rond de zon draait en  enkele onheilspellende figuren beneden op de aarde. De kunstenaar zag deze satelliet in de ruimte als het begin van het einde van de wereld.

In 1949, 15 jaar voor zijn dood schilderde Brouns “het Dodenmasker” (foto 32). Het is een zelfportret zoals hij zich zelf zag als hij pas zou gestorven zijn. De tekst op dit werk  is na zijn dood op de achterzijde van zijn doodsprentje gebruikt.

Foto’s 33 tem 40 zijn voorbeelden van muurdecoraties in de gangen van zijn woning. Tekeningen op de muur werden uitgekapt en ingekleurd. Een deel is uitgekapt, maar nooit ingekleurd geweest.

Werk van hem was te zien in 1962 op een tentoonstelling in het College te Genk "Limburgse Heideschilders".

In 1968 werd op het stadhuis te Maaseik en retrospectieve georganiseerd. Hier waren een 60-tal werken te zien. Brouns was vooral werkzaam te Maaseik en nam deel aan weinig tentoonstellingen buiten Limburg.

Met dank aan Roland Brouns, kleinzoon van de kunstenaar, voor de informatie en foto's van werken.

<< Vorige | Top | Volgende >>