| Scholz Günter-Karl
(Geboren in Breslau op 15-06-1925 en overleden te Heusden-Zolder op 02-12-2006) |
Günter Scholz werd geboren in Breslau in het oosten van het toenmalige Duitsland.
Als jonge knaap kreeg hij reeds een opleiding aan de Kunstgewerbeschule te Breslau. Hij was er leerling van beeldhouwer Geyer en deed ook stage bij de "Kirchenmaler" Liebig.
Vanaf 1945 werkte hij als krijgsgevangene in de mijn van Beringen. In 1947 keerde hij terug naar zijn geboortestad maar stond in 1948 terug in België. Hij werkte 's nachts als mijnwerker in Beringen en volgde overdag een opleiding aan de Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. In 1949 wint hij de Cultuurprijs van het Limburgs Provinciebestuur.
In 1957 zette hij een punt achter zijn mijnwerkers loopbaan en vestigde zich als zelfstanding schilder en beeldhouwer. Hij ontwierp o.a. affiches voor een drukkerij. De grote doorbraak kwam wanneer hij de opdracht kreeg het gemeentehuis van Beringen in te richten. Zes prachtige eiken houtsnijpanelen bekleden vanaf 1964 de raads- en trouwzaal. Nadien in 1966 volgde een opdracht voor schilderijen en beeldhouwwerk in het gemeentehuis van Koersel. Vanaf 1968 tot 1987 was hij verantwoordelijk voor het artistieke en kunstambachtelijke verslag voor het Openluchtmuseum te Bokrijk. Hij stond tevens in voor de uitwerking ervan. Zo maakte hij een ontwerp voor het "Park Der Vlaamsen Sagen" dat goedgekeurd werd, maar niet uitgevoerd. Hij voerde er restauraties uit, maakte houtsnijwerk enz. Scholz spreekt hier steeds over "Toegepaste Kunst". We vermelden verder ook nog een leeropdracht van het VHS te Beringen.
Naast beeldhouwer is Scholz vooral nu schilder. Een schouderletsel na een fietsongeval in 1984 maakt het hem onmogelijk nog te beeldhouwen. Typisch voor zijn werken is de belangstelling voor de kosmos, als bron van alle leven. Ook zijn zelf ontwikkelde acrylverf techniek is het melden waard. Hij vervangt de oliebindmiddelen door in water oplosbare bindmiddelen. Soms verkrijgt hij een bepaalde reliefstructuur door de acrylverf dik op te zetten. Scholz wordt niet graag kunstschilder genoemd. Hij is een beeldhouwer, restaurateur, graficus en schilder. Hij laat de toeschouwer zelf oordelen.
Individuele tentoonstellingen werden o.a. in België, Frankrijk en Duitsland georganiseerd. Onlangs in 2000 stelde hij nog tentoon te Borken (D). Vanaf 1952 nam hij ook deel aan de groepstentoonstellingen van de Kunstkring Beringen, waarvan hij in 1951 één van de stichters en tevens eerste lesgever was. Vermelden wij o.a. een tentoonstelling (1979) te Neerpelt, samen met o.a. Staf Beerten en Jan Hoogsteyns. Hetzelfde trio vindt men terug in 1996 in het Casino te Beringen op de tentoonstelling "6 Expressies". Deze tentoonstelling werd in 2000 hernomen in Edegem. Hier waren een 12-tal werken van Scholz te zien waaronder een 5-tal acryl met bladgoud.
In 1980 werd Scholz door de vroegere gouverneur H. Vandermeulen als verdienstelijk Limburgs kunstenaar aan Koning Boudewijn en Koningin Fabiola voorgesteld en dit voor zijn werken in Beringen en Bokrijk. In 1996 werd hem de Cultuurprijs van de Stedelijke Culturele Raad van Beringen toegekend.
Werken van Scholz bevinden zich in binnen- en buitenland (Nederland, Duitsland, Frankrijk, USA enz.). Talrijke werken vindt men in openbare instellingen, gemeentehuizen, bouwmaatschappijen, syndikale gebouwen en privé-verzamelingen. Vermelden wij o.a. het Gemeentehuis van Tessenderlo, rusthuis Carsala Koersel, het gebouw van de Kantonale Bouwmaatschappij van Beringen enz.