Jacques Martens is de oudste van zeven kinderen. Nog vrij jong begon hij naar de natuur te tekenen en te schilderen. Hij is in hoofdzaak autodidact, en zegt :" Ik hield mijn ogen en oren open".

Na eerst werkzaam te zijn geweest o.a. bij de RTT en tot aan de sluiting in 1966 als bediende op de mijn van Zwartberg, werd hij zelfstandig kunstschilder.
Hij leeft en werkt verbonden met de natuur. Zijn figuratieve werken zijn eerlijk en begrijpelijk. Hij schildert vooral Kempische landschappen: vennen, heide, boerderijen, enz. Hij houdt van winterlandschappen "waarbij men de koude voelt". Hij neemt meestal het landschap op in zijn sterk fotografisch geheugen en werkt het verder uit in zijn atelier. Naast schilder is hij ook bronsgieter, maakt wapenschilden, iconen, beelden enz.

Wanneer het gedrag van een kunstenaar zijn talent overtreft, hoeft het voor Martens niet meer. De vele -ismen zijn dan ook aan hem niet besteed. Hij heeft wel veel bewondering voor kunstenaars zoals Picasso, Dali enz, omdat hij overtuigd is van hun kunnen, en ze het trouwens ook bewezen hebben.

Martens is geen kunstenaar die in de belangstelling wilt staan. Werken van hem werden vooral in de jaren 70 en 80 in binnen en buitenland tentoongesteld.

<< Vorige | Top | Volgende >>